Nauczyciel i przewodnik

Każdy byt, stworzenie i człowiek może stać się Twoim nauczycielem i przewodnikiem. Wystarczy, że z pokorą się nad nim pochylisz.

Rhoda pielęgnuje swoje rytuały i nigdy z nich nie rezygnuje. Rozpoczyna każdy dzień odbijając w swoim obliczu promienie wschodzącego słońca. Mieni się wtedy najpiękniejszymi barwami. Igra z nimi oddając blask otaczającej przyrodzie. Nieosłonięta zbytnio, w południe zażywa słonecznej kąpieli a wraz ze zbliżającym się wieczorem, zaznaje jego orzeźwiającego chłodu. Noc spędza w towarzystwie gwiazd i księżyca. Współtworzy z nimi nastrój nocnego istnienia. 

Nie interesują ją stroje. Nie gromadzi rzeczy. Jest obojętna na troski. Nie rozumie pośpiechu i zmartwień, walki o byt i przetrwanie. Po prostu jest. Istnieje w swojej majestatyczności w zgodzie z naturą i przemijaniem czasu. Doświadcza tylko tego, co jej darowane.

Rhoda jest magiczna, absolutnie doskonała. Perfekcyjna w tym do czego została stworzona..

Jak nie zazdrościć Rhodzie jej kontaktu z naturą?. Jak nie podziwiać jej za to, że przyjmuje Świat takim, jakim jest jej dany i nie próbuje go ulepszyć. Jak nie uczyć się od niej, że rzeczy materialne są mniej ważne niż nam się wydaje. Patrząc na nią godzimy się z przemijaniem czasu, ze zmianą pór roku i stabilnym trwaniem przy życiu. Jej codzienne rytuały zachęcają nas do pielęgnowania własnych. Jest przykładem tego, jak w bezruchu zawierzyć otaczającej przyrodzie. Dzięki niej łatwiej jest spacerować w deszczu, przywitać się ze słońcem i podziwiać mgłę.

Lecz w swej niezwykłość Rhoda jest jednocześnie twarda i niewzruszona, a uczucia nie obchodzą ją wcale. Nie zobaczymy u niej łez czy uśmiechu. Jej wnętrze pochłonęło wszelką wrażliwość. Ona jej nie ma i jej nie potrzebuje.  Ale nie to jest ważne. Rhoda nie jest przecież nauczycielem ludzkich emocji. Nie do takiego zadania została stworzona. Jest za to doskonale naturalna. Dlatego uczyć się od niej można mądrości przebywania z naturą. Smakować – jak ona – jednocześnie ziemi, słońca, wiatru i deszczu – poczuć siebie częścią całego istnienia. Choć przez chwilę odpocząć niczym kamień leżący przy drodze – nigdzie się nie spieszyć, niczym się nie martwić, nie walczyć o byt i przetrwanie. Doświadczać tylko tego, co nam darowane.

A co, jeśli Rhoda to właśnie kamień leżący przy drodze? Nic szczególnego. Wszędzie ich pełno. A jednak prostota jego istnienia może onieśmielić zagubionego w troskach człowieka.

I nauczyć się można od nich wiele..

Fot.: www.pixabay.com